කළු පාට දුම්වළා හිස උඩින් පාවුනා
කර්කශව ඉරි තැලුනු මහ පොළොව වේලුනා
බොර පාට ජල කදක් වියරුවෙන් හිනැහුනා
සංගෙ නැති ගැයුමකින් යකඩ කට සැනහුනා
හෙටත් හිරු පායාවි තවත් දවසක් දෙන්න
යළිත් සඳු පායාවි රැයට සිසිලස දෙන්න
තවත් තරු දිලිසේවි හිතේ තනිකම යන්න
සරතැසට සිදු වේවි තව බොහෝ ඉවසන්න
මගෙ පුතේ නුඹ අසන් තාම වැහි වහිනවා
සුටික්කො බට්ටිත්තෝ තාම පැණි උරනවා
සිරිපාදෙ නොයන මුත් සමනල්ලු ඉන්නවා
උන්ගෙ කුස් පුරවන්න සුවඳ මල් පිපෙනවා
නුඹට ජීවත් වෙන්න මා හැදූ ලොව මෙයයි
කම්කටොළු දුක් ගැහැට දිනන්නට මහ ගොඩයි
මහමෙරක් හිතේ මුත් අනේ මං අසරණයි
ඒත් කිරිකැටි පුතේ නුඹට මං ආදරෙයි
