උදුම්බරා

සමුදෙන්නට නෙතේ බැලුම්වල
අක්මුල් සොය සොයා
ගලවන්නට තැත් දැරුවෙමි
කොරොස කටුත් සොය සොයා
සැගවෙන්නට තැන් සෙව්වෙමි
සිතේ අදුරු තැන් සොයා
මලකෙලියකි ගුටිකෙලියකි
කොහි යන්නද දැන් මෙමා

රන් දුනුකේ මලවාගේ
සුවද පාට රොන් දරා
කැලෑ පාලු වනරකුසන්
නෙතග සෙමින් මත් කලා
කෛරටික කොද කැකුලක
මකරන්දෙට රැවටිලා
ගගක ජලය හොර රහසෙම
මහ දුර ගමනක් ගියා

සදු හැන්ගුන හිරු හැන්ගුන
අමාවකට කල් බලා
කඩුපුල් මල රෑ දොලහට
දෙනෙත් විදා පිබිදුනා
නිදි වර්ජිත නෙතු අද්දර
සුවද  කොකුම් තවරලා
සිදන්ගනා වෙස් දැරුවට
මට නම් නුඹ උදුම්බරා

ප්‍රෙම සලරුව

නීල අහස අදුරු උනා
මහ වැහි කලුවක් ඇදුනා
හෙන ගෙඩි දස අත පුපුරා
මොර ගෙඩ් වගෙ වැසි වැටුනා

හද පතුලෙන් මේරුවාට
පරම පවිත්‍රයි කීවට
කලුකුමාර ප්‍රේම දිශ්ටි
කවදද කෙලෙසුන් දිනුවේ

සැලමුතු පෙම කල් බැලුවා
රහසෙම සලරුව හැදුනා
අතින් අතට තුඩින් තුඩට
මහ වේගෙන් ඉගිල්ලුනා

කවුලු දොරින්

සිතිජ ඉමේ හිරු හැන්ගෙන
අහසම රතු හැන්දෑවේ,
සැදෑ අදුර ගලා හැලෙන
පාලු නිසන්සල යාමේ,
යන එන මග පාර කියන
කවුලු දොරින් මලක් පිපී
සුවද ගලනවා....

මන මත්වන ඒ සුවදේ
හදේ බමරු  බමා බමා
පහස සොයනවා..
සරතැස නිවා දමනවා...

ඈත ඈත අනන්තයක
පෙන කැටියක සැන්ගී ආ
සුරන්ගනාවක් ලස්සන
කතා කියනවා..
සරතැස නිවා දමනවා..