අප්‍රිය දෑ සුරතට ගනු කවුරුද....

අන් සතු මල් වල පහස නොපැතුවෙමි...
එකම මලක මුදු පහසම පැතුවෙමි...
එ ආ කලට මල  මුකුලිත වේ නම්...
මේඝ ගර්ජනා වැහි කළු ඒ නම්....
මලට අවැසි සුව ලබනට  ඉඩ දි..
ඉකි බිදිනා හද ලොවට සගවමින්..
ඉවත ඇදෙනු මිස රැදෙනු කුමකටද....
අප්‍රිය දෑ සුරතට ගනු කවුරුද....

ආදරේ ....

උමතු දෑසේ සැලෙන ලවනේ
සෙවූ මුත් ඔබේ ආදරේ
ලෙලෙන සයුරේ
රැළි වගේමයි
ඔබෙන් ලද ඒ ආදරේ ...
මටත් හිමි නැති ....
හිමි කෙනෙක් නැති..
සසර සයුරේ ඔහේ ඇදෙනා
ඉසිඹුවක ලද ආදරේ ....
ඉසිඹුවක ලද ආදරේ ....

ණඩුකාර කදු නාය

එක බිමක ඉපදුනා..
එකට ඇති දැඩි උනා..
බෙදා ගන්නට එබිම
ඉනි වැටට පැටලුනා
අඩ දබර ඇති උනා
නිතර ලේ රත් උනා
එකෙක් මියැදෙන්න පෙර
ණඩු මගට පිවිසුනා

පැමිනිල්ල මේ ගෙදර
විත්තිකරු අර ගෙදර
ඉල්ලමක් පෑදුවා
කලු ලෝගු කරුවනට
විසදුමක් පෙනුනෙ නෑ
ඇස බැදපු නීතියට
ණඩුකාර උන්නැහෙත්
නිතර කැසුවා නිකට

ණඩු ඉඩම කදු යාය
දෙකම තිබුනේ එකට
මහ වැස්ස ඇති රෑක
ගැලවුනා පස් කන්ද

අර ගෙදර මේ ගෙදර
ණඩු ඉඩම මොකුත් නෑ
ගැල්විච්ච් පස් එක්ක
ආපු තඩ් ගලක් යට
පැමිනිකල්ල හා එක්ව
විත්තියද සැගවුනා
සදහටම...

ණඩුකාර කදු නාය
විසදුවා ණඩු හබය...

දිනක වැඩ කප්පරකි

දිනක වැඩ කප්පරකි

කය වෙහෙස අපමනකි

සරතැසට නිවනක් සොයාගෙන

හනි හනික නිවසට දුවන්නෙමි

පාසලෙන් පන්තියට

ඒවයේ ගෙදර වැඩ

වෙහෙස උණු පුතණුවෝ

ඉසිඹුවක් රිසි නිසා

විගස නිවසට දුවයි

කන්තෝරු කිස නිමවලා

මග පොලෙන් අඩු වැඩි සොයා

බස් එකෙත් තෙරපුණු දයා

අනේ නිවසට ගොඩවුණා

සරතැසට නිවනක් සොයන නෙත් මත

වෙහෙසකට ඉසිඹුව සොයන නෙත් මත

සුදුමැලිව ගිය තොල් විදා

මිලින මල විකසිත වුනා ………….